แด่มึงน้องอ้อย HBDเพื่อน> <
CH:3 อาย-///////-
วันไหนก็ไม่หน้าดีใจเท่ากับวัน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เปิดเทอมวันแรก
รู้นะว่าใครหลายคนอาจจะคิดว่ามันหน้าดีใจตรงไหน
มันหน้าดีใจก็ตรงที่ผมได้เจอคนรักไงล่ะ
สองเดือนเต็มๆที่ผมต้องคอยเอาแต่นั่งคุยกับกล้องผ่านโทรศัพท์ตัวเองเพื่อให้ได้เห็นหน้าทีนแฟนของผม
มันมีแต่ไปแข่งบาสในช่วงปิดเทอมเราเลยไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกัน ขอบอกว่าแซดสุดๆ
แต่ตอนนี้ไม่ต้องเป็นบ้าคุยกับกล้องอีกแล้วเพราะคนที่ผมคิดถึงที่สุดกำลังนั่งหลับข้างๆผมอยู่นี่เอง
เจอกันวันแรกก็หลับใส่กูเลยนะไอ้ฝัด! อยากปลุกมันขึ้นมามุ้งมิ้งใส่ใจแทบขาดแต่กลัวตีนมันลอยแล้วร่างกายอันบอบบางของผมจะขาดแทน
เสียงเจี้ยวจ้าวของเพื่อนในห้องช่างไม่เป็นอุปสรรคต่อการหลับของเมียกูจริงๆนี่ถ้าที่ไหนมีแข่งหลับมารธอนบอกผมหน่อยนะ
ผมจะพามันไปแข่ง เริ่มจะไม่แน่ใจจริงๆแล้วล่ะว่าตกลงว่านี่มึงหลับหรือซ้อมตาย!=
=
วันนี้เปิดเรียนวันแรกคุณครูเลยเอนจอยซะมากกว่าชวนนักเรียนคุยเล่น
ยังไม่เริ่มเข้าสู่บทเรียนใดๆไอ้ทีนมันเลยสามารถนอนหลับได้สบายโดยไร้ซึ่งการโดดด่า
ตึ๊ง ตึง ตึ๊ง ตึ่ง~
ขณะนี้เวลาสิบสองนาฬิกาสามสิบนาที
= =
เสียงอ๊อดพักเที่ยงดังขึ้นพร้อมกับเสียงบอกเวลาของหญิงสาวปริศนาที่พูดให้พวกผมฟังทุกๆหนึ่งช่วงโมง
แม่นางเป็นใครผมก็ไม่อาจทราบได้ แต่แม่นางชอบโผล่มาบอกเวลาตลอดพร้อมเสียงอ๊อด
ไม่เคยคิดจะถามกูเลยว่าอยากรู้เวลาของมึงมั๊ยเนี่ย
“เที่ยงแล้วเหรอวะ?”ไอ้ทีนงัวเงียตื่นขึ้นมาถามผม แหมพอได้เวลาแดกก็ตื่นเลยนะมึง- -กูไม่ตอบกูงอนมึงแม่งหลับใส่กู
ผมคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปรอมันหน้าโรงอาหาร มันก็มองตามผมอย่าง งง
PART*TEEN
เอ๋อ แดกสิครับตอนนี้ผมยังไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิด
ไอ้ต้นแม่งก็งอนเป็นตุ๊ดไม่รู้ว่าเรื่องอะไรตอนกูหลับกูเอาตีนไปเขี่ยหน้าไง?
ไอ้บ้า ผมเดินเข้าไปหามันที่ยืนรออยู่ที่หน้าโรงอาหารพร้อมกับใบหน้าบึ้งตึง เฮ้อ. .
.กูต้องง้อมึงใช่มั๊ย? ก็ได้ครับต้น กูง้อมึงก็ได้
ผมยกยิ้มให้มันแบบตอแหลสุดๆมันก็ตีหน้ายักษ์ใส่
ผมว่ามันต้องไปโดนพวกอิกิ๊กแกล้งมาแน่ๆ
“เป็นไรวะมึง”
“มึงแม่ง
ช่างเถอะไปกินข้าวกัน”อ้าว!
งอนเองเออเอง นี่กูมีผัวปัญญาอ่อนตั้งแต่เมื่อไรวะ
โอเคในเมื่อมึงบอกว่าช่างเถอะกูก็จะช่างตามที่มึงขอเพราะกูก็ขี้เกียจง้อเหมือนกัน
“โอเคๆปะ
ไปกินข้าว”
โรงอาหารของเรียนผมสร้างใหม่ครับ
โต๊ะเยอะขึ้นที่นั่งก็เยอะขึ้นแต่ร้านอาหารน้อยลง เพื่อ!? ร้านกับข้าวอร่อยๆที่ผมชอบซื้อประจำเนี่ยแม่งหายหมด
แถมมันยังให้กูใช้บัตรแทนเงินสดในการซื้ออีก ราคาของอาหารก็เพิ่มขึ้น
ถ้าถามว่าผมเดือดร้อนตรงไหน?โรงอาหารดูเจริญทันสมัยขึ้นไม่ดีรึไง
ขอตอบว่าไม่เลยครับมึง คือ เมื่อก่อนกูมีเงินแค่ยี่สิบบาทกูก็อิ่มได้ทั้งวันล่ะ
แต่ตอนนี้ยี่สิบบาทของกูมีค่าแค่ค่าจำนำบัตรนอกนั้นเงินแดกข้าวไม่มี
มึงดูถูกยี่สิบบาทลูกรักกูมากเหอะ!
“ต้นกู.
. .”
“อืม
รู้แล้วนี่ไงซื้อมาสองบัตรแล้วมีเงินอยู่ร้อยหนึ่งมึงเอาไปใช้บัตรหนึ่ง
เงินหมดก็ค่อยมาบอกกู”
“รู้ได้ไงว่ากูจะบอกว่าไม่มีตัง”
“มึงเป็นเมียกูนะทำไมกูจะไม่รู้”
-///////-
ฟัดเอ้ย! เขิลเหี้ยๆ
พอเราสองคนเดินหาซื้อของกินได้แล้วก็หาที่นั่ง
นั่งกินข้าวกันแบบสงบๆ
“คิกๆ คิกๆ”
“มึงพวกมันมากันนั่งกินข้าวกันสองคนอีกแล้วอ่ะ”
“กูว่าแม่งคบกันแน่ๆ
แม่งไม่พากันยอมรับสักที”
“คิกๆ
คิกๆกูเขินวะ ถ้ากูเป็นทีนนะกูจะเปลี่ยนไปนั่งข้างๆแทน”
“นั้นดิ
เมื่อกี้มึงเห็นเปล่าวะว่าพวกมันยิ้มให้กันด้วย”
(= =) ต้น
(-/////-)ผม
เริ่มจะไม่สงบแล้วล่ะผมว่า. .
.ทำไมตอนผมนั่งถึงมองไม่เห็นไอ้ผู้หญิงพวกนี้นะ
ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ พวกเธอก็เป็นเพื่อนผู้หญิงในห้องผมเอง
พวกนี้มันจิ้นผมกับต้นโดยมีแกนนำเป็นหัวหน้ารอง
ปกติพวกหัวหน้าหรือหัวหน้ารองจะเป็นพวกเด็กเรียน
ติ่มๆไม่สนใจเรื่องอื่นใช่มั๊ยครับ แต่ห้องกูไม่เลยครับเท่าที่ผมรู้นี่คือ
หัวหน้าแม่งก็สำอางมากกกแต่มันเป็นผู้ชายแท้ๆตัวอ้วนๆมันมีดีแค่เก่งอังกฤษ
นอกนั้นหมาไม่แดกสักอย่าง
ส่วนยัยหัวหน้ารองนี่แทบจะเกินบรรยายไม่รู้ว่าเธอไปหาเสพเรื่องวายๆมาแต่ที่ใดขยันเอามาเล่าให้เพื่อนในกลุ่มฟังไม่เว้นแต่ละวัน
บางวันเอาการ์ตูนวายมาแบ่งเพื่อนด้วย มีครั้งหนึ่งที่เธอเอามันมาให้ไอ้ต้นอ่าน
ไอ้ต้นอ่านไปได้สักพักพอถึงตอนที่ตัวละครเริ่มจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะ
มันถึงกับโวยวายหน้าแดงใหญ่ ผิดกับยัยหัวหน้ารองที่เอาแต่หัวเราะคิกคักไม่หยุด อยากจะถามเธอจริงๆว่า
มึงชินกับเรื่องพวกนี้ได้ไงครับ ขนาดกูเป็นชาย(และถูกกระทำค่อนข้างบ่อย)กูยังมีอายๆเลย-
-
และเพราะเธอนี่ล่ะที่ทำให้เพื่อนในกลุ่มกลายเป็นสาววายไปแล้วบางส่วน
กูสงสารผัวมึงในอนาคตจัง= =
“พวกมึงเป็นอะไรนักหนาห๊ะ”ไอ้ต้นหันไปถามพวกสาววายพิทักโลก(ผมตั้งเอง) มันเรื่มรำคาญแล้วครับ
“เปล๊า
น่ารักดี”แน่ะมีขึ้นเสียงสูง
“เมื่อไรพวกมึงจะเลิกมองพวกกูสักที
มันหน้ารำคาญ”ไอ้ต้นพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด
“รำคาญหรือเขินจ๊ะ”
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~”หือออออออ กลองแต๊ะมาเต็ม มองๆดูแล้วมันก็หน้าขำดีนะครับ
“หยุดล้อพวกกูเลยนะ”
“มึงจะเดือดร้อนทำไมล่ะ
ทีไอ้ทีนยังไม่ได้เห็นเป็นไร ดูดิมันยิ้มอีกต่างหาก”อ้าว
กูยิ้มเหรอ? อ้อเออกูยิ้มก็ได้
“ก็มันรู้สึกแปลกน่ๆะดิ
แม่งหน้าอาย”
O_O <<<พวกสาววายพิทักโลก
(- -)<<<ผม
(. .?)<<< ต้น
“เงียบทำไมวะ”ไอ้ต้นถามขึ้น
“มึงเคลียร์กันดีๆล่ะกันพวกกูไปล่ะ”พูดเสร็จ ยัยพวกนั้นก็พากันรีบโกยออกจากโรงอาหารไป
เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าการที่ผมคบกับต้นอยู่มันเป็นเรื่องหน้าอาย
ที่ผ่านคิดแบบนั้นเองสินะไม่หน้าละเวลาที่ใครถามมันต้องโวยวายกลับทุกครั้ง
ที่แท้ก็อายนี่เอง
“ถ้าไม่อยากอายก็เลิกกันมั๊ยล่ะ?”พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น แล้วเดินออกจากโรงอาหารด้วยอารมร์ขุ่นมัว
PART*TON
“ถ้าไม่อยากอายก็เลิกกันมั๊ยล่ะ?”ผมอะไรผิดอีกเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้ต้นจิครายยยยยยยยย
ผมได้แต่นั่งมองตามมันอย่าง งง ขอประมวลความคิดแป๊บเมื่อกี้กูพูดอะไรออกไปหว่า?
อือ. .
.
อือ. .
.
อือ. .
.
แม่งงงงงงงงงงงงง!! กูลืมคิดไม่ออกT-T
ข้าน้อยสมควรตาย. .
.
ผมเดินหามันตามอาคารเรียนต่างๆจนลืมคิดไปว่า
มันอาจไปอยู่ห้องเรียนคาบต่อไปแล้วก็ได้ซึ่งพอลองเดินไปมันก็อยู่จริงๆ
แล้วที่กูเดินตามหานี่เพื่อ!?
“ทีนมึงเป็นอะไร”ไม่อยากเดาอ่ะว่าผมทำอะไรผิดเดินเข้าไปแม่งเลย
“เปล่า”มันบอกผมปัดๆก่อนฟุบลงกับโต๊ะ
นิสัยอย่างนี้อีกล่ะเป็นอะไรก็ไม่ยอมบอกแล้วจะรู้ได้ไงว่าผมทำอะไรผิด
“ทีน.
. .”
“ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรไง!”
“เออ
ไม่ได้เป็นก็ไม่ได้เป็น!”ขึ้นเสียงใส่ผมเฉยเลย อะไรวะ ผมกลัวว่าเราอาจจะมีปากเสียงรุนแรงได้ผมเลยย้ายไปนั่งหลังห้อง
“เออ!”มันกระแทกเสียงใสผมครั้งหนึ่งก่อนจะหันไปพาลใส่กิ๊กเพื่อนที่นั่งข้างๆมัน ผมว่ามันต้องแพ้ท้องแหง๋เลย
แต่เดี๋ยวนะไอ้ทีนมันเป็นผู้ชายท้องไม่ได้ อ้าว!กูก็โง่จัง
ตลอดวิชาคาบบ่ายผมก็เอาแต่นั่งมองทีนที่ฟุบทีคุยทีเล่นทีกับเพื่อนในห้องคนอื่นโดยที่ไม่เหลียวผมเลยสักนิด
ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่ากูผิดอารายยยยยวะ
อ๊อดดังหมดเวลาเรียนเพื่อนในห้องก็ค่อยๆพากันออกจากห้อง
ผมรอให้ทุกคนออกไปหมดก่อนแล้วค่อยเดินเข้าไปปลุกไอ้ตัวขี้เซาที่หลับฟุบไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรกับโต๊ะ
“กลับบ้านกัน”ผมกระซิบข้างหูคนนอนหลับ มือสองข้างก็ค้ำกับโต๊ะไว้
ทีนมันเงยหน้ามองผมแบบมึน มึนอยู่นั้นละจะได้หกลับบ้านมั๊ยเนี่ย
ฟอดดด
“ไอ้ต้น!!”โอ้ หายมึนแล้วสิมึง มันกุมที่แก้มตัวเองแล้วมองแบบถ้าตามันมีแสงเซอร์พ่นแสงได้นะผมว่าตัวผมแม่งไหม้ล่ะ
“กลับบ้านกันปะ”
“ใครบอกกูจะกลับกับมึง”
“แล้วจะกลับกับใครล่ะ
ปะ”
“ไม่
เดี๋ยวให้ไอ้ฟาร์ไปส่งก็ได้แล้วมึงก็ไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก”
“ไม่ให้ยุ่งได้ไงมึงเป็นเมียกูนะ!”
หมับ!
จะเดินหนีอีกแล้วทีนมึงแม่งทำตัวเป็นนางเอกละครอยู่ได้
คนง้อมันเหนื่อยนะมึงผมลากมันออกจากห้องแล้วพาไปเอารถ
ถ้าช้ากว่านี้ผมว่าไอ้ทีนแม่งหนีผมแน่ ผมบังคบให้มันนั่งซ้อนมอไซค์ซึ่งมันก็ยอมทำตามเพราะมันรู้ดีว่าตอนผมโกรธเป็นยังไง
ผมพามันขี่มอไซค์มาบ้านผมวันนี้เป็นวันศุกร์เลยดีหน่อยมันจะได้ค้างบ้านผมได้
เดี๋ยวค่อยโทรไปบอกแม่มันอีกที
ในบ้านผมตอนนี้ไม่มีคนอยู่เลยสักคนพ่อกับแม่ไปทำงานที่ต่างจังหวัดเลยเอาน้องสาวตัวเล็กผมไปด้วย
ดีเหมือนกันถ้าเกิดเคลียร์กันไม่รู้เรื่องก็จับปล้ำแม่ง!
ไม่ใช่สิ วู๊ว
คิดไรวะกู
“ไปนั่งที่เตียงดีๆอย่าให้กูต้องพูดซ้ำกูอาบน้ำแป๊บเดียวแล้วจะออกมาคุยด้วย”
PART*ทีน
ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อนสงสัยวันนี้ไอ้ต้นมันต้องไม่ให้กลับบ้านแน่เลย
รู้ใช่มั๊ยล่ะว่าผมเป็นอะไรมีแต่ไอ้ต้นนั้นแหละที่ไม่รู้
คาบบ่ายผมไม่ยอมคุยกับมันเพราะไม่อยากให้มันรู้แย่ไปกว่านี้
ผมกลัวมันอายที่ต้องถูกใครหลายคนจับจ้องมัน
และส่วนลึกที่ผมเจ็บก็คือการที่ปฏิเสธว่าไม่ได้คบ แค่เพื่อนกันเท่านั้น ผมไม่ได้เก่งพอฟังคำเจ็บปวดแบบนี้นะ
“ไปอาบน้ำก่อนไป”มันไล่ผมไปอาบน้ำ อารมณ์มันตอนนี้คงกำลังโกรธที่จู่ๆผมก็งี่เง่า
ผมเลยไม่อยากให้เป็นเรื่องเยอะเลยยอมๆมันไป
พอผมอาบเสร็จก็เห็นมันนั่งกดอะไรไม่อยู่ที่โทรศัพท์มันเองที่เตียง
ผมเลยเดินไปนั่งลงข้างๆมัน
“มึงเป็นอะไร”
“เปล่า”
“ตอบเปล่าอีกเจอกูปล้ำ”
“มึงอายเหรอ?”ผมถามก้มหน้างุดๆ
ต้นขยับมานั่งใกล้ผมก่อนที่แขนมันจะกอดหมับที่เอวผมคางมันเกยอยู่ที่ไหล่แก้มเราสองคนชิดกัน
เอ่อ. . .มึงกูเขิน
“กูนึกว่าเรื่องอะไรที่แท้เรื่องนี้นี่เอง”
“อายใช่มั๊ยล่ะ”
“ไม่อาย จะอายทำไมเมียกูน่ารักจะตาย”
“ก็ตอนนั้นมึงตอบว่าการที่กูคบกับมึงมันหน้าอาย”
“แล้วจะให้ตอบยังไงล่ะ
ตอบเออ คบกันอย่างนี้อ่ะเหรอ”แล้วไม่ใช่รึไง“มึงชอบเหรอที่ต้องถูกจับตามองตลอดเวลา
มึงก็รู้ว่าผู้หญิงห้องเราเหมือนชาวบ้านที่ไหนล่ะ”
“ก็ไม่ชอบ.
. .”
“นั้นไงกูก็ไม่อยากให้พวกมันมาค่อยจ้องแต่มึงมากเข้าใจมั๊ย
เลิกน้อยใจได้แล้วกูรักมึงจะตายแล้วก็ไม่เคยอายด้วย”
“อือ เข้าใจแล้วแต่.
. .มึงกูไม่อยากต้องปิดบังแบบนี้อ่ะมันอึดอัด”
“อยากให้กูบอกคนอื่นเหรอ?”
“ก็. .
.เฮ้อ. . .ไม่ต้องก็ได้”
“เข้าใจยากวะเมียกู
จุ๊บ!”รักกูให้นานๆนะต้น> <
ตีสองห้าสิบ
สเตตัส
ต้น:แฟนผมกำลังหลับล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
*รูปทีน
นอนหลับตายิ้ม*
ฟาร์เฟี้ยว,หอยหลอด,นันนี่,อ้อยน้อยกลอยใจ
และ อีก20 คนถูกใจรูปภาพของคุณ
คอมเม้น
อีกสิบสองความคิดเห็น
ฟาร์เฟี้ยว:แฟน? ไอ้ต้นมึงเล่นไรเนี่ยฮ่าๆๆๆเป็นแฟนไอ้ทีนตั้งแต่เมื่อไรวะ
นันนี่:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กูว่าแม่งได้กันแล้วไม่ใช่แฟนแล้วมั้งเพื่อน!ฮ่าๆๆๆ
กิ๊กกี้หุ่นเพรียว:กรี๊ดดดดดดดด ถูกใจป้ามากค่ะ
อ้อยน้อยกลอยใจ:กูว่าละพวกมึงต้องมีซั่มติ้ง ฮ่าๆๆๆๆรักกันนานๆ
THE
NED
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น