CH:4
กอด
“ต้น
กินข้าว”
“เออ
แป๊บ”
“ต้นถ้ามึงไม่เลิกเล่นเฟสตอนนี้กูจะเทให้หมาแดกแล้วนะ”
“แป๊บดิวะ”
“ต้น!!”หมดความอดทนครับ
ผมเรียกมันให้มากินข้าวตั้งแต่สิบห้านาทีที่แล้วมันยังไม่ขยับเลย ไม่ตลกนะ
นี่ก็เที่ยงกว่าแล้วเดี๋ยวแม่งก็มาบ่นว่าปวดท้อง ไอ้ฝัด!บอกไม่ฟังถ้ามึงโอดโอยเมื่อไรเดี๋ยวแม่งเจอดี
“กูคุยกับพี่ฟ้าอยู่
เดี๋ยวได้มั๊ยล่ะ? ทีน. . .”ไอ้ต้นพูดเสียงเรียบ
คือมึงเห็นผู้หญิงในเฟสดีกว่าทุกอย่างแล้วตอนนี้? เยอะไปละมึงเยอะไปละ
“มากินข้าวอย่าให้ต้องพูดซ้ำ”
“กูยังไม่หิว”
“ต้น”ผมพูดกดเสียงต่ำ แต่ไอ้ต้นก็ไม่มีท่าทีจะลุกไปจากจอคอมเลย ได้!มึงเล่นแบบนี้ใช่มั๊ย
พรึ่บ!
“เฮ้ย!!”
หน้าจอคอมดับสนิท. . .
ไอ้ต้นมันหันมามองหน้าผมแบบโกรธๆก่อนจะเดินไปนั่งกินข้าวที่ผมทำไว้ให้
“ก็แค่มึงยอมมากินแต่แรกกูก็ไม่ทำแบบนั้นหรอก”
“. . .”
“รีบกินดิแล้วรีบไปเล่นต่อ”
“. . .”พอมันกินเสร็จมันก็เดินไปเสียบปลั๊กเล่นเฟสต่อโดยไม่สนใจผมสักนิด เฮ้อ.
. .ไอ้เด็กเวร ทำตัวยังกะเด็กน้อย ฝัด!
“กูไปซ้อมบาสนะ”
“. . .”
“ต้น ข้าวเย็นอยู่ในตู้กับข้าวนะกูทำไว้แล้ว
ถ้ากูกลับดึกมึงกินก่อนไปเลยนะไม่ต้องรอ”ยังเงียบ
“ต้น!
พ่องมึงตาย”ด่าเสร็จก็หนีสิครับ555555555
ปัง!
“ไอ้ทีน!!”
หลังซ้อมบาสเสร็จ
คืนนี้ต้องไปค้างบ้านต้นสินะ
เฮ้อ. . .มันกินข้าวยังวะ?
ยิ่งไม่มีใครอยู่บ้านยิ่งต้องเป็นห่วง
อยากรู้กันล่ะสิว่าพ่อแม่มันไปไหนทำไมถึงได้อยู่บ้านคนเดียว ผมจะเล่าให้ฟังก็ได้
เมื่อเช้าแม่มันโทรมาบอกว่า พ่อกับแม่และน้องน้ำตาลจะไปต่างจังหวัดไปเยี่ยมคุณยายและถือโอกาสไปไหว้วันแม่ด้วย
เลยฝากให้ผมช่วยดูต้นให้หน่อย หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าช่วยไปเป็นทาสให้คุณชายต้นหน่อย
เพราะเวลามันอยู่บ้านแม่งไม่ยอมทำอะไรจริงๆนอกจากเลยเกมและก็นอน= =
แล้วผมเป็นคนดีไงกลัวว่าไอ้ต้นมันปล้ำกับคอมจนไม่กินข้าวกินปลาก็เลยรีบแจ้นมาบ้านและก็อย่างที่เห็นในตอนแรก
กว่าผมจะลากมันมากินข้าวได้แทบจะเอารองเท้าให้กินแทนอยู่ล่ะแม่งลีลาแล้วนี่ถ้ากลับไปยังไม่อาบน้ำกินข้าว
กูจะบ่นให้หูชาเลยคอยดูถึงแม้ว่าผมจะเป็นคนไม่ค่อยพูดก็เถอะ!
“กลับมาแล้ววววววว”
“. . .”เงียบ สงสัยหลับอยู่มั้ง
ผมเดินเข้าไปในครัวเพื่อไปหาอะไรกิน เอ๊ะ! เดี๋ยวนะทำไมข้าวในหม้อมันยังเหลือเท่าเดิมวะ
กับในตู้ก็เหลือเท่าเดิม! อิต้นมึงกินวิญญาณกับข้าวกูไง?
ตึง!ตึง!ตึง!
ปัง!
“ต้น!ทำไมยังไม่กินข้าว!! ห๊ะ!”มันเงยหน้าจากคอมขึ้นมามองผมแว๊บหนึ่งก่อนจะก้มหน้าลงไปเล่นเกมต่อ
กวนตีน = =
“กูยังไม่หิว”
“สองทุ่มแล้วนะต้น
เลิกเล่นได้แล้ว”ผมว่าพร้อมกับตรงเข้าไปทำท่าว่าจะปิดเกมมัน
“ทีนแมร่ง!อย่าเสือกดิวะ อย่า!กูเล่นเกมอยู่!”มันผลักผมออกแล้วปกป้องลูกมันสุดชีวิต
“กูไม่ตลกแล้วนะต้นมึงกินข้าวครั้งสุดท้ายนี่ตอนเที่ยง
แต่ตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้วยังไม่ยอมแดกอะไรเลยการที่กูเป็นห่วงนี่มันแปลว่ากูเสือกเหรอวะ!”
“ปล่อยกูได้ป่ะล่ะ
เดี๋ยวกูก็หากินของกูเองแหละ ชอบยุ่งจังเรื่องของกูเนี่ย”
“ก็ได้ต้น
ถ้ามึงต้องการแบบนั้นงั้นกูไม่อยู่ด้วยล่ะบอกไรแม่งไม่ฟังสักอย่างต่อไปนี้อยากทำอะไรทำเลยกูจะไม่ขัดมึงอีกแล้ว”ผมมองฉุนๆก่อนจะเดินออกจากบ้านไป ไอ้ควายทะเล!!
วันต่อมา. . .
เมื่อคืนผมกลับมานอนบ้านทั้งที่ๆจริงแล้วกะว่าจะนอนบ้านต้น
แต่มันอดไม่ได้อ่ะอดที่จะด่ามันไม่ได้ติดคอมอย่างกะเด็ก
โตเป็นควายแต่ไม่สมองเรื่องเมื่อคืนเป็นการทะเลาะกันที่ตลกมาก
คนหนึ่งเถียงเพราะอยากเล่นคอมอีกคนเถียงเพราะอยากให้กินข้าวถ้าเด็กสามขวบมานั่งฟังพวกผมทะเลาะกันมันคงหัวเราะยันลูกผมบวชแน่
“อ้าว!
แม่นึกว่าอยู่บ้านต้นกลับมาเมื่อไร”
“เมื่อคืน
แม่. . .แม่จะทำอะไรกินอ่ะ”
“ข้าวต้มกุ้งไง
ทีนชอบไม่ใช่เหรอ”
“งั้นทำเผื่อต้นด้วยนะเดี๋ยวทีนจะเป็นคนเอาไปให้มัน”ถึงจะโกรธยังผมก็ห่วงมันอยู่ดีนี่ถ้าเอาไปให้แล้วไม่ยอมมากินดีๆนะ ฝันว่ากูจะดูแลมึงอีก
PART’TON
ตั้งแต่ตื่นมาก็รู้สึกปวดหนึบที่หัวยังไงไม่รู้
ตาก็ปวดนี่กูไปทำไรมาวะ. . .
.
.
.
.
เมื่อคืนจำได้ว่าทะเลาะกับทีน
.
.
.
.
กูก็ไม่สู้กันนี่หว่า
.
.
.
.
เฮ้ย!! หรือเมื่อคืนไอ้ทีนจับกูกด
พรึ่บ!
ผมรีบเลิกผ้าห่มดูทันที
ผลปรากฏว่า!
เสื้อผ้าอยู่ครบนี่กูคิดเหี้ยไร(. .?
อ๋อออออออออออ!นึกออกแล้ว ที่ผมปวดหัวเพราะผมเพิ่งนอนตอนตีสามนี่เอง มึนสวดๆลุกไม่ขึ้นด้วย เมื่อไรทีนจะมาวะ?
“ก็ได้ต้น
ถ้ามึงต้องการแบบนั้นงั้นกูไม่อยู่ด้วยล่ะบอกไรแม่งไม่ฟังสักอย่างต่อไปนี้อยากทำอะไรทำเลยกูจะไม่ขัดมึงอีกแล้ว”
นึกอีกทีผมว่ามันคงไม่มาแล้วล่ะ
ไอ้ต้นน๊าไอ้ต้นเสือกไปงี่เง่าใส่ทีนเมียรักซะได้
นอนตายอยู่นี่ล่ะมึงเฮ้อ. . .
กริ๊ง~
เสียงไขกุญแจห้องผมดังขึ้นความหวังเล็กๆก่อกำเนิดขึ้น ทีนเมียรักเจ้ากลับมาหาข้าแล้วรึ
“เที่ยงล่ะยังนอนอยู่ได้
มึงกลัวคนอื่นไม่รู้รึไงว่าลูกบ้านนี้นอนตื่นสาย
ผ้าทำไมไม่รู้จักซักห๊ะต้น พูดแล้วยังมามองหน้าอีก
กูเอาข้าวต้มมาให้กินไม่กินก็เรื่องของมึงแค่เอามาให้เฉยๆ ไปละ”มึงมาถึงก็บ่นกูเลยนะมนุษย์เมีย= =
“เดี๋ยว.
. .”ผมเสียงเรียกมันด้วยเสียงแหบๆ ฟังดูแล้วเซ็กซี่
“อะไร.
. .แล้วทำไมเสียงมึงเป็นแบบนั้น”ไอ้ทีนมันเดินกลับมานั่งลงข้างผมก่อนจะยกมือขึ้นอังหน้าผาก
“ทีนกูปวดหัว
ปวดตาและสุดท้ายนี่สำคัญปวดใจที่เราทะเลาะกันเพราฉะนั้นอย่าโกรธกูนะเพราะกูป่วยอยู่^^”ว่าแล้วก็ยิ้มแฉ่ง
หวังให้ไอ้ทีนมันไม่คิดมากแต่ดูหน้าตอนนี้มันเครียดมากอ่ะ
“สัด!กูบอกแล้วใช่มั๊ยให้รีบนอน
แล้วอย่างนี้มาป่วยนี่ถ้าวันนี้กูไม่แวะเข้ามาดูมึงคงนอนตายคาบ้านไปแล้วมั้ง.
แม่ง@#@$#&%#$@$@$&%”มันก็บ่นของมันไปเรื่อยแล้วก็เดินออกจากห้องไปขนาดมันเดินลงไปด้านล่างยังอุตส่าห์บ่นให้ผมได้ยินอ่ะคิดดู
แต่เดี๋ยวนะมันจะไปไหน!!?
“ทีนไปไหนอ่ะ
.. .”
“หายาให้หมาแดก
นอนนิ่งๆไม่ต้องแหกปาก”
“ครับ(. .)”
PART’TEEN
เห็นมั้ย!ผมบอกแล้วว่ามันควาย ไม่รู้จักแบ่งเวลาคราวนี้มาป่วยยังต้องลำบากผมมาดูแลอีกตลกป่ะให้ทาย?
ผมเดินลงมาหยิบถ้วยสำหรับใส่ข้าวต้มแล้วก็ยาแก้ปวดหัวไปให้มันอีกหนึ่งแผงกรอกแม่งให้ตายเลยดีมั้ยเนี่ย
พอได้ทุกอย่างที่ต้องการแล้วผมก็เดินกลับขึ้นมาบนห้อง ผมจัดการเทข้าวต้มใส่ถ้วยแล้วก็หยิบน้ำมาวางที่โต๊ะเล็กข้างเตียงก่อนจะช่วยไอ้ต้นขยับตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ
“จะแดกเองหรือจะให้ป้อน”
“ป้อนครับ(. .)”ผมก็ลงมือป้อนมันไปเรื่อยจนข้าวต้มหมดแล้วผมก็ส่งยาให้มันกินหนึ่งเม็ด
“นอนลง”ผมสั่งมัน
“ทีนกูป่วยอยู่นะ
มาคิดอยากอะไรตอนนี้วะ”อยากเหี้ย!ไรล่ะ
“ต้นกูไม่ขำนอนลงจะเช็ดตัวให้”
“ก็ได้.
. .”พอผมเช็ดตัวให้มันเสร็จก็เดินลงไปด้านล่างเพื่อเอาถ้วยไปเก็บขึ้นก็ยังเห็นมันมองมาที่ผมตาแป๊วเหมือนลูกหมา
“ทีนกูง่วงนะแต่นอนไม่หลับวะ
มาให้กอดหน่อย”
“ไม่”
“ทีนนนนนนนน~”ทีเมื่อวานยังไล่กูอยู่เลย
“ไม่”
“มึงแม่งไม่รักกู”
“ไอ้ต้นเดี๋ยวกูตบปาก ไม่รักเหี้ยไร ถ้าไม่รักกูจะดูแลมึงอย่างนี้มั้ย?”ป่วยแล้วงี่เง่าวะ
“มาให้กอดหน่อยสิ”
“มึงจะนอนเองหรือมึงจะให้กูทำให้มึงนอนแบบไม่ฟื้นเลยห๊ะ!”
“แค่กอดเอง”มันว่าพร้อมกับพลิกตัวหันหลังให้ผม มึงๆมึงผิดคิวป่ะกูครับกูควรงอนไม่ใช่มึง
“เออๆ งี่เง่าเนอะมึงอ่ะ”สุดท้ายต้องยอมมันเดี๋ยวเกิดคิดสั้นป่วยตายเพราะผมไม่ยอมให้กอดแล้วจะเป็นเรื่องใหญ่
“หันมาสิยอมให้กอดแล้วเนี่ย”
หมับ!
ใจง่ายเนอะมึงบอกให้หันมาก็หันมา
“มึงน่ะเวลากูพูดอะไรช่วยฟังหน่อยได้มั๊ย?”
“ก็ฟังอยู่. . .”
“ทำตามด้วย”
“ครับ อย่าชวนกูคุยดิวะกูจะนอน”จะนอนแล้วลืมตาหาพ่อง!
“หลับตาสิ อื้อออออออ”ริมฝีปากหนาขบเม้นที่ริมฝีปากของผมแบบไม่ทันตั้งตัวอ้อมแขนของมันกระชับให้ตัวผมชินติดอกมัน
ต้นถอนจูบออกแล้วกดลงใหม่ๆซ้ำๆจนผมเป็นฝ่ายเบี่ยงหน้าหนี
“จูบอะไรนักหนาวะ-///////-”
“จูบอวยพรให้กูหายไข้เร็วๆไง^^”
“พ่อง!”
“ด่ากูทำไม?อยากโดนรึไง”
“ทะลึ่ง!”
“อะไรกูยังไม่ได้ว่าไรเลย หรือมึงอยากจริงๆ
ได้ๆมาเดี๋ยวพี่ต้นจัดให้นะน้องทีน”
“อย่า อื้อออออออออ”
THE END
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น